Dla prawników zainteresowanych ochrona danych osobowych w systemach IT pytanie. Co sądzicie o tym przykładzie zbierania danych medycznych w kontekście uodo. Jestem ciekawy odpowiedzi, ponieważ ja, jak to mówi młodzież, dałbym na to bana. Nie dlatego, że jestem przeciwny idei i sposobie wykonania - sam pomysł jak i stosowane zabezpieczenia wydają się bardzo fajne, natomiast... no właśnie. Czekam na opinie.
Dwa nowe orzeczenia pojawiły się na stronie Sądu Polubownego ds. Domen Internetowych przy PIIT.
Pierwsza sprawa to wyrok w sprawie domeny GMAIL.COM.PL. Sprawa rozpoczęła się w styczniu 2007 r. od wysłania do osoby, która zarejestrowała domenę żądania zaprzestania jej używania i przeniesienia na spółkę Google Inc. Przyszły pozwany nie zareagował a Google, za pośrednictwem polskich prawników, wniosło sprawę do Sądu Polubownego ds. Domen Internetowych przy Polskiej Izbie Informatyki i Telekomunikacji.
Powód, Google Inc., zarzucił pozwanemu, że przez rejestrację spornej domeny naruszył jego dobra osobiste poprzez żerowanie na renomie jednego z jego produktów (konkretnie Gmail). Reprezentanci powoda próbowali również dowieść, że rejestracja domeny gmail.com.pl jest typowym przykładem cybersquattingu. Pozwany bronił się argumentując, że przede wszystkim z domeny korzysta tylko i wyłącznie w sposób niekomercyjny, używając zaledwie jednego adresu email (info@gmail.com.pl), a poza tym „GMAIL” nie jest skrótem od Google Mail lub podobnym, a jest odzwierciedleniem jego pseudonimu „Gruby”. Tym samym Gmail oznaczać miałoby Gruby Mail, co zdaniem pozwanego jest wystarczającym uzasadnieniem rejestracji przez niego domeny.
Arbiter podzielił tylko częściowo argumentację powoda, aczkolwiek całkowicie odrzucił linię obrony pozwanego. Uznał, że nawet w wypadku braku zarejestrowanego znaku towarowego na terenie RP, nazwie „gmail” przysługuje ochrona z uwagi na fakt, iż jest to jeden z produktów firmy Google Inc., znany i kojarzony przez ogromny procent polskich internautów z tą firmą. Pozwany zaś powinien, mimo, że nie wynika to z zasad rejestracji domen .PL, upewnić się, że nie narusza niczyjego prawa czy to do renomy, wizerunku, znaku towarowego czy innego oznaczenia. Tym sposobem GMAIL.COM.PL zostanie uwolniony i powróci do ogólnopublicznej puli adresów. Zasady NASK, odmiennie do zasad UDRP mających zastosowanie w sprawach odnoszących się do domen z rozszerzeniem .COM czy tez zasad odnoszących się do domen europejskich .EU, nie przywidują bowiem przyznania spornej domeny podmiotowi, który wygrał sprawę. Jedynym pocieszeniem dla Google może być fakt, że wskutek bardzo szerokiej ochrony, którą nadał w tej sprawie arbiter nazwie usługi gmial kolejny naruszyciel może podzielić los „Grubego”. Warto zaznaczyć, że jeśli kolejne wyroki, a właściwie arbitrzy je wydający będą podążać w tym samym kierunku, zjawisko cyber squattingu może zostać wreszcie poważnie ograniczone.
Drugą decyzją jest sprawa domeny armatura.pl, w której skarżąca Krakowska Fabryka Armatur S.A. zarzuciła przedsiębiorstwu Venga z siedzibą w Łodzi naruszenie jej dóbr osobistych oraz popełnienie czynu nieuczciwej konkurencji. Arbiter oddalił pozew obciążając skarżącą kosztami postępowania. Warto zapoznać się z bardzo obszernym uzasadnieniem sporządzonym przez Arbitra.
Niniejszy artykułem rozpoczynam serię postów, mających na celu przybliżenie polskim czytelnikom ciekawych tematów dotyczących zagadnień związanych z zarządzeniem firmą prawniczą, które są poruszane przez zagranicznych specjalistów.
Nie jest tajemnicą, że firma prawnicza, jest zmuszona do szacunku dla wszelkich praw ekonomii warunkujących działalność każdego przedsiębiorstwa. Hipokryzją jest twierdzenie, że prawnik nie musi zabiegać o klienta. W dobie konkurencji ze strony międzynarodowych firm prawniczych polskie kancelarie muszą w szybkim tempie odrobić lekcje z zarządzania, które pozwolą na zapewnienie klientowi usług o najwyższej jakości po konkurencyjnej cenie.
Głównym problemami wspólnymi dla wszystkich firm prawniczych, niezależnie od szerokości geograficznej są kłopoty z płynnością finansową, wycena wartości usług prawniczych, wizerunkiem firmy na rynku, problem braku zasobów ludzkich zdolnych generować przychód. Tematem rzeką jest również stosowanie technologii informatycznych w działalności kancelarii.
W artykule zamieszczonym na blogu morepartnerincome.com, Tom Collins opisuje w ciekawy sposób różnice pomiędzy wynagrodzeniem uiszczanym przez klienta za godzinę pracy w małych, średnich i dużych kancelariach. Wyniki nie są zaskakujące – najlepiej zarabiają partnerzy i prawnicy w dużych kancelariach. W doskonały sposób ilustruje to tabelka, której lekturę polecam. Różnice są jednak na tyle pokaźne, że powstaje pytanie – czy kancelaria średniej wielkości świadczy usługi mniej wartościowe od kancelarii dużej wielkości ? Nie wydaje mi się, aby wielkość miała wiele wspólnego z jakością, to nie jest fabryka, a o powodzeniu firmy decyduje przede wszystkim kapitał ludzki. Skąd więc lęk partnerów zarządzających przed podniesieniem stawek wynagrodzeń ? Wydaje się, że istotną rolę ogrywa tutaj czynnik psychologiczny związany z oceną własnych możliwości, postrzeganiem firmy przez partnerów przez pryzmat jej wielkości a nie jakości świadczonych usług czy też wartości, która z tych usług wynika. Ponieważ wartość usługi prawnej nie zawsze się przejawia w konkretnej sumie wynagrodzenia na koncie klienta cała sztuka pozostaje w uświadomieniu klientowi korzyści wynikającej z usługi prawnika. W jaki sposób to zrobić …. to temat na kolejną opowieść.
W Rzeczpospolitej pojawił się ciekawy artykuł na temat ochrony danych osobowych. Chodzi o projekt nowelizacji przepisów związanych między innymi z odpowiedzialnością karną za nieprzestrzeganie Ustawy o ochronie danych osobowych. W projekcie przewiduje się również wprowadzenie kary grzywny, nawet do 100 000 Euro, która może zostać nałożona na podmioty, które nie przestrzegają przepisów ustawy.
Wprowadzenie wyższych sankcji finansowych ma spowodować większy stopień dbałości przedsiębiorców o ochronę danych osobowych.
Szkoda, że wraz z informacją o projektowanych zmianach w zakresie karania przedsiębiorców za nie przestrzeganie ustawy nie idą informacje o publikowaniu kolejnych wytycznych, materiałów informacyjnych rozwiewających wątpliwości co do zakresu obowiązków ciążących na przedsiębiorstwach. Szczególne kroki powinny być na przykład podjęte w celu wyjaśnienia zagadnień związanych z przetwarzaniem danych w nowoczesny sposób, tzn. przy wykorzystaniu systemów informatycznych udostępnianych przez zewnętrznych service providerów, systemów rezerwacyjnych, usług hostingu, świadczenia usług przez wiele podmiotów łącznie, etc. Lakoniczne przepisy ustawy i rozporządzenia wydanego na jej podstawie mogą powodować, że władza w rękach urzędników stać się niebezpieczna dla wielu przedsiębiorców, gdyż nada GIODO niezwykle mocne narzędzie karania przy niejasnych przepisach
· Idee i pomysły,
· Urzędowe dokumenty, materiały, znaki i symbole,
· Akty normatywne lub ich urzędowe projekty,
· Opublikowane opisy patentowe lub ochronne,
· Proste informacje prasowe,
· Pomysły i tematy badawcze oraz teorie i fakty naukowe
Zgodnie z art. 23 Prawa Autorskiego „Bez zezwolenia twórcy wolno nieodpłatnie korzystać z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego. (…) Zakres własnego użytku osobistego obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy przez krąg osób pozostających w związku osobistym, w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.” Zgodnie z tym postanowieniem, można w kręgu swoich znajomych pożyczać lub kopiować na przykład książki albo muzykę, ale pod warunkiem, że sami legalnie ją nabyliśmy.
Sygnatura 1401/PH-II/4407/14-11/07/MZ Data 2007.06.04
Autor Izba Skarbowa w Warszawie
Ogólne prawo podatkowe --> Postępowanie podatkowe --> Decyzje --> Treść decyzji
Podatek od towarów i usług --> Dokumentacja --> Faktury --> Wystawianie faktury
Słowa kluczowe faktura elektroniczna
poczta elektroniczna
wystawienie faktury
Pytanie podatnika
Spółka wniosła o potwierdzenie, że na gruncie obowiązujących przepisów prawa umożliwienie pobrania przez nabywcę towarów i usług oryginału faktury VAT (w postaci pliku PDF) z serwera Spółki i jego wydrukowanie lub wysłanie nabywcy pocztą elektroniczną oryginału faktury VAT, jej pobranie z serwera pocztowego a następnie wydrukowanie czyni zadość wymogowi wystawienia faktury VAT, określonego w art. 106 ustawy o VAT. Ponadto Spółka prosi o potwierdzenie, że wydrukowany przez nabywcę towarów i usług oryginał faktury VAT, pobrany z serwera świadczącego usługę/dokonującego dostawy lub dostarczony nabywcy pocztą elektroniczną, stanowi, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt l ustawy o VAT, podstawę doobniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na tejfakturze w zakresie, w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane dowykonywania czynności opodatkowanej.
DECYZJA
Na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 i art. 207 § 1 w związku z art. 239 oraz art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 86 ust. 2 pkt 1, art. 106 ust. 1 i ust. 8 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), § 21 ust. 1 i ust. 2, § 22, § 23 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), § 1 pkt 1, § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 18.01.2007r. Spółki na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 09.01.2007r. nr 1472/RPP1/443-662/06/KUP w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
postanawia:
odmówić zmiany albo uchylenia w/w postanowienia organu pierwszej instancji.
UZASADNIENIE
Pismem z dnia 17.10.2006r. (złożonym w dniu 20.10.2006r.) Strona wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej. Spółka zamierza udostępnić odbiorcom świadczonych przez nią usług pobranie oryginałów faktur VAT bezpośrednio ze swojej strony internetowej. Alternatywnie istniałaby możliwość wysyłania oryginałów faktur VAT za pośrednictwem poczty elektronicznej na konkretny adres mailowy. Podobny system generowania i udostępniania/wysyłania oryginałów faktur zamierzają wdrożyć również kontrahenci Spółki. Pobieranie oryginałów faktur VAT bezpośrednio z serwera Spółki następowałoby po wprowadzeniu odpowiedniego kodu znanego tylko Klientom i Spółce. Klient logując się do serwera Spółki zostałby upoważniony przez Spółkę do dokonania czynności technicznej polegającej na pobraniu i wydrukowaniu oryginału faktury. W przypadku przesyłania dokumentów za pośrednictwem poczty elektronicznej Klient wskazywałby adres na jaki oryginały faktur VAT będą mu dostarczane. W takim przypadku poufność przekazanego dokumentu byłaby zapewniona przez informatyczny system zabezpieczeń serwera pocztowego. Klient zostanie upoważniony przez Spółkę do wydrukowania w ten sposób dostarczonej faktury. Po wydrukowaniu faktury Klient będzie ją przechowywał w formie papierowej, dokładnie takiej samej, jak w przypadku dostarczenia faktury za pośrednictwem tradycyjnej poczty. Ponadto, wygenerowana przez Spółkę i pobrana oraz wydrukowana przez Klienta faktura, zawierałaby dane określone w rozporządzeniu o fakturach.
Przy tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka wnosi o potwierdzenie, że na gruncie obowiązujących przepisów prawa umożliwienie pobrania przez nabywcę towarów i usług oryginału faktury VAT (w postaci pliku PDF) z serwera Spółki i jego wydrukowanie lub wysłanie nabywcy pocztą elektroniczną oryginału faktury VAT, jej pobranie z serwera pocztowego a następnie wydrukowanie czyni zadość wymogowi wystawienia faktury VAT, określonego w art. 106 ustawy o VAT. Ponadto Spółka prosi o potwierdzenie, że wydrukowany przez nabywcę towarów i usług oryginał faktury VAT, pobrany z serwera świadczącego usługę/dokonującego dostawy lub dostarczony nabywcy pocztą elektroniczną, stanowi, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt l ustawy o VAT, podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na tej fakturze w zakresie, w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane dowykonywania czynności opodatkowanej.
Zdaniem Spółki opisane wyżej formy spełniają wymogi wystawienia faktury VAT przez sprzedawcę, bowiem przez wielokrotnie używane w ustawie o VAT oraz w rozporządzeniach wykonawczych wyrażenie „wystawienie" faktury nie należy rozumieć sporządzenia jej na papierze, lecz jedynie skompletowanie wymaganych elementów składowych faktury w formie wynikającej z przepisów prawa podatkowego i udostępnienie ich odbiorcy. Zgodnie z językowym znaczeniem tego słowa nie można zatem doszukiwać się w nim jakichkolwiek wskazówek dotyczących formy sporządzenia faktury. Analogiczną argumentację Strona przedstawia w stosunku do zwrotu „otrzymuje”. Użyte w przepisie § 21 rozporządzenia o fakturach słowo „otrzymuje" zawiera, zdaniem Strony, wskazówkę dotyczącą wydania faktury odbiorcy. Nie wskazuje jednak, iż wystawiający fakturę ma ją dostarczyć na papierze. Tym samym w przedmiotowej sprawie zostanie spełniony obowiązek sprzedawcy wydania faktury nabywcy. W dalszej kolejności Strona wskazuje, iż obowiązujący obecnie brak wymogu składania podpisów na fakturach czyni zupełnie nieistotną okoliczność, gdzie dana faktura zostanie wydrukowana.
Uzasadniając swoje stanowisko Spółka podkreśla, iż wzorem VI Dyrektywy Rady UE w sprawie harmonizacji ustawodawstwa Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (77/388/EWG), w § 10 rozporządzenia o fakturach unormowano zasady, które pozwalają na wystawianie faktur przez nabywcę towarów i usług - w imieniu i na rachunek dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy. Zatem w przypadku, kiedy po spełnieniu określonych warunków nabywca towarów i usług ma prawo do sporządzenia i wystawienia faktury, to tym bardziej sprzedawca może upoważnić tego samego nabywcę do dokonania czynności technicznej polegającej na pobraniu z serwera Spółki oryginału faktury i jej wydrukowaniu.
Dodatkowo Strona wskazuje, iż pobranie drogą elektroniczną z serwera Spółki oryginału faktur przez Klienta nie jest tożsame z wystawianiem faktur w formie elektronicznej, o których mowa w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur. Faktura w formie elektronicznej jest elektronicznie przechowywana, jest to twór wirtualny, który po jego materializacji co do zasady, dla celów podatku od towarów i usług, nie daje żadnych uprawnień (jest odpowiednikiem kserokopii). Natomiast faktura papierowa jest jedynie pobierana z serwera Spółki/przesyłana za pośrednictwem poczty elektronicznej, a techniczna czynność wydrukowania jest dokonywana w lokalu Klienta. Uwzględniając powyższą argumentację Strona stwierdza, iż wydrukowany przez nabywcę towarów i usług oryginał faktury VAT, pobrany z serwera świadczącego usługę/dokonującego dostawy lub dostarczony nabywcy pocztą elektroniczną, stanowi, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt l ustawy o VAT, podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na tej fakturze w zakresie, w jakim zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanej. Zdaniem Spółki prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na oryginale faktury przesłanej drogą elektroniczną przysługuje nabywcy towarów i usług w takim samym stopniu jak w przypadku przesłania takiego samego dokumentu za pośrednictwem „tradycyjnej" poczty, o ile zakupione towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanej.
Postanowieniem z dnia 09.01.2007r. nr 1472/RPP1/443-662/06/KUP Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji stwierdza, iż wszystkie wystawiane faktury muszą odpowiadać wymogom ustawyo podatku od towarów i usług, jak również zawierać elementy wymienione rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25.05.2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.). Natomiast faktury przesyłane w formie elektronicznej dodatkowo wymogi zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14.07.2005r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119). Zdaniem Naczelnika Urzędu w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z papierowym przekazem faktury, tylko z przekazem elektronicznym. Wygenerowanie zaś oryginału faktury VAT (w formacie pliku PDF) i umożliwienie kontrahentowi pobranie go z serwera Spółki bądź wysłanie nabywcy oryginału faktury VAT pocztą elektroniczną, w świetle § 4 w/w rozporządzenia Ministra Finansów nie zapewnia gwarancji niekwestionowanej autentyczności pochodzenia faktury od podmiotu, który ją wystawił oraz gwarancję integralności i nienaruszalności zawartości jej treści. Wobec powyższego tak otrzymana faktura nie może zostać, zdaniem organu pierwszej instancji, uznana za prawidłowy dokument potwierdzający dokonanie transakcji, a co za tym idzie nie stanowi podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Na przedmiotowe postanowienie Strona złożyła zażalenie wnosząc o jego zmianę. Zaskarżonemu postanowieniu Strona zarzuca rażące naruszenie przepisów materialno-prawnych poprzez:
§ niewłaściwą interpretację art. 106 ust. l ustawy o podatku od towarów i usług, tj. uznanie, iż Spółka nie może skutecznie wystawić faktury VAT umożliwiając nabywcy pobranie oryginału faktury VAT (w postaci pliku PDF) z serwera Spółki i upoważniając go do dokonania czynności technicznej, polegającej na pobraniu i wydrukowaniu faktury;
§ niewłaściwą interpretację art. 86 ust. 2 pkt l ustawy o VAT, tj. uznanie, iż Spółkanie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatkunaliczonego wykazanego na fakturze VAT pobranej z serwera świadczącego usługę, z tego względu, iż faktura ta nie została Spółce doręczona (nie doszło do wprowadzeniafaktury do obrotu prawnego);
jak i procesowych, tj.: art. 210 § 4 w związku z art. 217 § 2 i art. 219 a w konsekwencji art. 124 Ordynacji podatkowej poprzez brak właściwego uzasadnienia faktycznego postanowienia.
Spółka podtrzymuje swoje stanowisko przedstawione we wniosku, a w szczególności nie zgadza się ze stanowiskiem organu pierwszej instancji odnośnie braku skuteczności wydania faktury poprzez umożliwienie nabywcy pobrania oryginału faktury VAT (w postaci pliku PDF) z serwera Spółki i upoważnienia go do dokonania czynności technicznej, polegającej na pobraniu i wydrukowaniu faktury. Przez wymóg „wystawienia" nie należy, zdaniem Strony, rozumieć obowiązku dostarczenia a używane w przepisach słowo „wystawić" (lub jego odmiany) nie wskazuje ani formy sporządzenia faktury VAT, ani sposobu dostarczenia faktury odbiorcy.
W ocenie Spółki organ pierwszej instancji dokonał nieuprawnionego zrównaniaskutków na gruncie prawa podatkowego dla faktury elektronicznej i oryginału fakturypapierowej przesłanej drogą elektroniczną, bowiem czym innym jest faktura w formieelektronicznej, a czym innym jest przesyłanie oryginału faktury papierowej drogą elektroniczną. Faktura w formie elektronicznej jest wirtualnym tworem, bytem zapisanym w systemach informatycznych. Natomiast faktura papierowa jest jedynie przesyłana a czynność wystawienia jest dokonywana w lokalu odbiorcy (bez wydrukowania jest jedynie zapisem informatycznym). Dopiero wydrukowana faktura - inaczej niż faktura w formie elektronicznej – upoważnia do odliczenia. Dlatego też, w opinii Spółki wydrukowany przez nią oryginał faktury (pobrany z serwera sprzedawcy lub przesłany drogą elektroniczną) stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Ponadto, jak dodatkowo wskazuje Spółka, uzasadnienie faktyczne postanowienia organu podatkowego pierwszej instancji w żaden sposób nie odpowiada kryteriom określonym w art. 210 § 4 w związku z art. 217 § 2 i art. 219 Ordynacji podatkowej. Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego nie uzasadnił należycie swojegostanowiska i ograniczył się do prostego zaprzeczenia i błędnej, w ocenie Spółki, kwalifikacjiprawnej stanu faktycznego. Zdaniem Strony fakt, iż organ podatkowy pierwszej instancji nie podjął próby przekonania do swoich racji, a tym samym nie sporządził w sposób prawidłowy uzasadnienia faktycznego, powinien zostać uwzględniony na niekorzyść zaskarżonego postanowienia.
Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:
Spór w niniejszej sprawie dotyczy formy w jakiej podatnik obowiązany jestwystawiać i przechowywać faktury VAT, oraz tego czy faktury otrzymane przez Stronę w formie opisanej we wniosku stanowią podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę zwartego w nich podatku naliczonego. W przedmiotowej sprawie Spółka umożliwia kontrahentowi (po zalogowaniu się) wydrukowanie udostępnionej mu elektronicznie na stronie internetowej lub za pośrednictwem poczty elektronicznej faktury za usługi telekomunikacyjne. Przy czym - co podkreśla Strona - w sprawie nie ma zastosowania rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), bowiem nabywca po wydrukowaniu faktury będzie posiadał ją w formie papierowej a elektroniczny jest jedynie sposób dostarczenia dokumentu.
W celu rozstrzygnięcia przedmiotowego sporu niezbędne jest, zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, przeanalizowanie obowiązujących w tym zakresie przepisów. Zgodnie z art. 106 ust. l ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54. poz. 535 z późn. zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...). Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych przewidują dwie formy faktur, tzw.: papierową i elektroniczną. Zasady wystawiania i przechowywania faktur VAT regulują przepisy rozdziału IV rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25.05.2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 106 ust. 8 w/w ustawy o VAT. Zasady te dotyczą zarówno faktur wystawianych w formie papierowej jak i elektronicznej, przy czym ta druga forma wymaga wypełnienia dodatkowych warunków, o których mowa będzie w dalszej części.
Przepisy § 21 - 23 powyższego rozporządzenia regulują techniczne aspekty związane z wystawianiem i przechowywaniem faktur. Zgodnie z § 21 ust. l w/w rozporządzenia, faktury i faktury korygujące wystawiane są co najmniej w dwóch egzemplarzach, przy czym oryginał otrzymuje nabywca, a kopię zatrzymuje sprzedawca. Oryginał faktury powinien zawierać wyraz ORYGINAŁ, a kopia faktury - wyraz KOPIA (§ 21 ust. 2 w/w rozporządzenia). Gdy oryginał zaginie lub ulegnie zniszczeniu, na wniosek nabywcy sprzedawca może wystawić duplikat faktury (§ 22 w/w rozporządzenia). Zgodnie zaś z § 23 ust. l w/w rozporządzenia, podatnicy VAT mają obowiązek przechowywać oryginały i kopie faktur, faktur korygujących i duplikatów tych dokumentów do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto, zgodnie z § 23 ust. 2 w/w rozporządzenia, oryginały faktur oraz faktur korygujących jak również duplikaty przechowuje się w oryginalnej postaci, w podziale na okresy rozliczeniowe i w sposób pozwalający na ich łatwe odszukanie.
Zdaniem Strony przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak również rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. nie precyzują, co należy rozumieć pod pojęciem „wystawienie faktury". Może się to zatem odbywać w formie wpisania niezbędnych danych do programu komputerowego, co wypełni definicję „wystawienia" faktury.
W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z powyższym twierdzeniem nie sposób się zgodzić. Analiza powołanych powyżej przepisów § 21 i 23 rozporządzenia Ministra Finansów nakazuje stwierdzić, iż jedyną dopuszczalną formą dokumentowania transakcji kupna – sprzedaży, poza formą elektroniczną, która będzie przedmiotem późniejszej analizy, jest wystawianie faktur VAT w formie papierowej. Użyte przez ustawodawcę sformułowania: „wystawiane są w co najmniej dwóch egzemplarzach" (§ 21 ust. l w/w rozporządzenia), czy „dokumenty (...) przechowuje się w oryginalnej postaci" (§ 23 ust. 2 w/w rozporządzenia) niewątpliwie odnoszą się bowiem do dokumentów w formie zmaterializowanej – papierowej. Zdaniem organu odwoławczego rozważania Strony na temat znaczenia wyrazu „wystawić” dokonane są w sposób zawężający, gdyż bez uwzględniania całokształtu przepisów obowiązujących w tym zakresie. Sposób wystawienia faktury determinowany jest zaś ogółem regulacji, w których poza wyrazem „wystawić” znajdują się inne sformułowania wskazujące na formę papierową faktury. Udostępnienie faktury na stronie internetowej czy poprzez pocztę elektroniczną, choć można uznać za formę wystawienia faktury, to nie można tego jednak uznać za wystawienie faktury w formie papierowej.
Udostępniając fakturę na stronie internetowej Spółki czy poprzez pocztę elektroniczną Strona niewątpliwie dokonuje elektronicznego przekazu treści tego dokumentu zapisanej w języku informatycznym. W związku z tym faktury takie muszą spełniać wymogi określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14.07.2005r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (Dz. U. Nr 133, poz. 1119), ponieważ zgodnie z § 1 pkt 1, rozporządzenie to określa m.in. sposoby i warunki wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej. Wystawiane, przesyłane, odbierane oraz przechowywane w formie elektronicznej faktury muszą posiadać co najmniej gwarancję niekwestionowanej autentyczności pochodzenia tych dokumentów od firmy (osoby), która je wystawiła oraz gwarancję integralności (nienaruszalności) zawartości ich treści. Z powyższego wynika zatem konieczność opatrywania wystawionych faktur bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, który to rodzaj podpisu jako jedyny jest w obecnym stanie technicznym zagwarantować niekwestionowaną autentyczność pochodzenia tych dokumentów od firmy (osoby), która je wystawiła oraz gwarancję integralności (nienaruszalności) zawartości ich treści. Zatem w świetle obowiązujących przepisów dopuszczalne jest doręczenie faktury kontrahentowi z wykorzystaniem drogi elektronicznej, jednak z zachowaniem wymogów określonych w rozporządzeniu z dnia 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej. Jeden z tych warunków określony jest w § 4 tego rozporządzenia i zgodnie z nim faktury mogą być wystawiane, przesyłane i przechowywane w formie elektronicznej, pod warunkiem że autentyczność ich pochodzenia i integralność ich treści będą zagwarantowane:
1. bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18.09.2001r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. Nr 130, poz. 1450, z późn. zm.), weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu, lub
2. poprzez wymianę danych elektronicznych (EDI) zgodnie z umową w sprawie europejskiego modelu wymiany danych elektronicznych), jeżeli zawarta umowa, dotycząca tej wymiany, przewiduje stosowanie procedur gwarantujących autentyczność pochodzenia faktury i integralność danych.
Jak bowiem wskazano powyżej, w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z papierowym przekazem faktury, tylko z przekazem elektronicznym, zatem należy spełnić wszelkie wymogi dla takiego przekazu określone cytowanym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005r.
W tym stanie rzeczy za bezpodstawny należy uznać zarzut niewłaściwej interpretacji art. 86 ust. 2 pkt 1 oraz art. 106 ust. 1 ustawy o VAT. Ustawodawca świadomie wprowadził obostrzenia dla funkcjonowania faktur w formie elektronicznej, które to obostrzenia nie dotyczą przekazu dokonywanego pocztą, kurierem, czy osobiście. Jeżeli zatem strony transakcji chcą skorzystać z przekazu faktur w formie elektronicznej, a nie papierowej, muszą zastosować się do postanowień rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2005r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej. Tylko bowiem wówczas dojdzie do wprowadzenia faktury do obrotu prawnego, co ma istotne konsekwencje prawne, w szczególności w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego u odbiorcy takiej faktury. Oczywiście istnieje możliwość przekazywania faktur przez Stronę w formie przez nią opisanej, jednakże na gruncie przepisów prawa faktury te nie rodzą żadnych skutków prawnych. W takim przypadku mamy do czynienia wyłącznie z przekazaniem, do wiadomości odbiorcy, treści faktury a nie wystawieniem i doręczeniem dokumentu, o którym mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT .
W odpowiedzi zaś na zarzut naruszenia przez organ pierwszej instancji art. 210 § 4 w związku z art. 217 § 2 i art. 219 a w konsekwencji art. 124 ustawy Ordynacja podatkowa stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 14 a § 3 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja, o której mowa w § 1, zawierać musi ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. W zaskarżonym postanowieniu Naczelnik Urzędu dokonał zarówno oceny prawnej stanowiska Strony, uznając je za nieprawidłowe jak i przytoczył na poparcie powyższego rozstrzygnięcia zastosowane w przedmiotowej sprawie przepisy prawa. Zdaniem organu odwoławczego dokonane przez Naczelnika Urzędu rozstrzygnięcie jest prawidłowe, właściwie uzasadnione i oparte na właściwych przepisach prawnych. Niemniej jednak ze względu na niedostateczne w odczuciu Strony uzasadnienie zaskarżonego postanowienia, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie dokonał obszerniejszej analizy problemu.
Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.
Decyzja niniejsza jest ostateczna. W przypadku uznania jej za niezgodną z prawem, Stronie służy na podstawie art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) prawo do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.
Już od 9 grudnia 2007 można będzie rejestrować domeny z rozszerzeniem .ASIA u akredytowanych rejestratorów. Istnieje również możliwość uzyskania domeny ASIA przez przedsiębiorców polskich, którzy zamierzają działać lub już działają na rynkach azjatyckich.
Zgodnie z zapowiedziami proces udzielania domen podzielono na trzy główne fazy Sunrise oraz fazę Landrush.
SUNRISE
W pierwszej fazie (Sunrise 1, SR1) rejestrowane będą domeny z listy Nazw Zarezerwowanych (nazwy państw itp.), w drugiej (Sunrise 2, SR2) rejestrować będziemy domeny będące odzwierciedleniem zarejestrowanych znaków towarowych. Faza ta została podzielona na trzy części (SR2a, SR2b, SR2c).
SUNRISE - FAZA II a
W pierwszej rejestrować można domeny, które mają odpowiednik w znaku towarowym używanym przed rejestracją,
SUNRISE - FAZA II b
Drugą fazę, SR2b, przeznaczono dla znaków „nie używanych”
SUNRISE - FAZA II c
Co ciekawe, w fazie trzeciej tego okresu Sunrise (SR2c) rejestrować można będzie domeny odpowiadające znakom towarowym z przedrostkiem, stanowiącym klasę towarów/usług, w której zarejestrowany został znak.
SUNRISE - FAZA III
W fazie trzeciej (Sunrise 3, SR3) rejestrować można domeny będące odpowiednikiem nazw firm lub organizacji. Co ciekawe, faza ta rozpoczyna się równocześnie z fazą SR2b i SR2c.
Faza Landrush pozostaje jedynym rozwiązaniem dla osób nie mogących wziąć udziału w fazach poprzednich (nie ustalono jeszcze, kiedy się rozpocznie).
Oczywiście, należy pozazdrościć Azjatom pomysłowości i życiowego podejścia do sprawy. Otóż zrezygnowano z zasady First Come First Served na rzecz tzw. Aukcji. Polega ona na tym, że jeżeli w odniesieniu do tej samej domeny wpłynie więcej niż jedna aplikacja, to domena zostanie przyznana temu, kto gotów będzie więcej za nią zapłacić. Nie ma więc znaczenia moment złożenia aplikacji. Tym samym unikniemy niezdrowego wyścigu pomiędzy rejestratorami, jak to miało miejsce w wypadku .EU, przez co, w naszej ocenie, 90% domen trafi do właściwych rąk. Nasuwa się także prosty wniosek – Azjaci, zamiast dać zarobić rejestratorom będącym w istocie cybersquatterami, dadzą zarobić w głównej mierze sobie.
Co do naszej roli w tym procesie, to możemy pomóc Państwu ocenić czy spełniacie Państwo przesłanki ubiegania się o daną domenę, sprawdzić dokumentację oraz reprezentować w razie jakichkolwiek problemów prawnych.
Lawrence Lessig uznany profesor Uniwersytetu Stanforda, twórca ruchu Creative Commons, kończy swoją przygodę I zaangażowanie w to przedsięwzięcie. Jak pisze na swoim blogu doszedł do przekonania, że czas na zmiany w jego życiu. Teraz ważniejszą rzeczą jest walka o przywrócenie zasad demokracji, która wskutek naporu potężnych grup finansowych zatraciła gdzieś swój sens. Zamierza zatem wykorzystać swój autorytet, aby reformować system polityczny.
Warto przypomnieć, że Lessig zanim został wybitnym reformatorem prawa własności intelektualnej (proszę zobaczyć ile blogów, także w Polsce jest publikowanych na licencji Creative Commons) był prawnikiem konstytucjonalistą, w szczególności zaś upodobał sobie kraje Europy Środkowo Wschodniej przeżywające w latach 90 transformację ustrojową. Lessig bardzo lubi Polskę, dlatego być może przyjął zaproszenie na krakowską konferencję poświęconą ważkiemu onegdaj zagadnieniu Dyrektywy o ochronie wynalazków realizowanych przy wykorzystaniu komputera, popularnie określanej jako Software Patents Directive. Dyrektywy mówiąc bardzo skrótowo i oględnie – bardzo niekorzystnej dla polskiego sektora IT. Przy okazji otwarto również polski oddział CC.
Przez dwa dni, w ciągu których towarzyszyłem Lessigowi w Polsce, stał się dla mnie wielkim autorytetem. Nie tylko z powodu ogromnej wiedzy i mądrości ale także z powodu podziwu dla jego pasji, zaangażowania i wielkiej osobistej skromności. Rzadko spotyka się takich ludzi.
Z pewnością będę kibicował Larremu w walce z określaną przez niego„korupcją polityczną”, którą przesiąkła amerykańska (nie tylko) demokracja głęboko wierząc, że będą tego pozytywne efekty. Mam nadzieję, że podobnie jak ożywczy ruch Creative Commons, który całkiem nieźle został przyjęty w Polsce, idee Lawrence Lessiga przenikną do naszego kraju. Warto mieć marzenia.
Jak donosiła Rzeczpospolita w jedynym z artykułów :
W jaki sposób potoczy się bieg wydarzeń? W chwili obecnej nie można mówić o naruszeniu praw do znaku towarowego, gdyż nie został on jeszcze zarejestrowany a znajduje się dopiero w fazie rejestracji. Warto wspomnieć, że zgłoszono opozycję, co może opóźnić znacznie proces jego udzielenia. Należy jednak przypuszczać, że od momentu zarejestrowania dochodzić będzie do wytaczania powództw przeciwko ich właścicielom. Co do odszkodowań to nie przesadzałbym z nimi - to sąd a nie UEFA może decydować o jego rozmiarze. Podobnie jest w zakresie prasy - UEFA może decydować o wykorzystaniu znaku, jednak w nie może całkowicie kontrolować wszystkich przejawów komunikacji międzyludzkiej opierającej się na zwrocie EURO 2012.
Nie podoba mi się , że Rzeczpospolita w tak mocnych słowach "przestrzega" przedsiębiorców przed naruszeniem prawa - artykuł podobny jest raczej do przepisania komunikatu UEFA anieżeli do rzetelnej dziennikarskiej pracy opierającej się na obiektywnej relacji.
Prawnicy Microsoftu ogłosili, że Open Source narusza 235 patentów należących do Microsoft, w tym 65 patentów do user inferfesjów i elementów designu … czyli mówiąc w skrócie tak innowacyjnych i doskonałych odkryć jak pasek postępu downloadu i inne „użyteczne” rozwiązania. Oczywistym jest, że jest to działanie nastawione przede wszystkim na użytkowników, którzy mieliby zrezygnować z oprogramowania Open Source na rzecz bądź to oprogramowania MS bądź też firm, które mają zawarte porozumienia patentowe z Microsoft – mowa tu oczywiście o Novell u czy Red Hat. Czy użytkownik może odpowiadać za te że system wyprodukowany przez kogoś innego narusza prawa patentowe innego producenta ? Tak, jeśli patent został udzielony na konkretne rozwiązanie to naruszeniem jest jego stosowanie niezależnie od tego kim jesteś. Dlatego prowadzona kampania przeciwko OpenSource zamierza do zastraszenia użytkowników programów opartych na wolnych licencjach. Czy polscy przedsiębiorcy mogą odpowiadać za naruszenie takiego patentu ? Póki co polskim użytkownikom nie grożą jeszcze sankcje, ale od czasu przystąpienia Polski do Konwencji Monachijskiej, napór na polski urząd patentowy w zakresie zgłoszeń „wynalazków” software rośnie i patenty takie zapewne już w Polsce obowiązują. Kwestią czasu jest , gdy wpłynie pierwszy pozew.
Moim skromnym zdaniem droga obrana przez MS polegająca na zastraszaniu klientów i niezależnych developerów prawami patentowymi do wątpliwych wynalazków jest nadużyciem pozycji monopolisty, działaniem nieetycznym, niemoralnym. Jak widać każdy monopol ma swoje ciemne strony i powinien być surowo kontrolowany przez ustawodawstwo antymonopolowe. Z Microsoftem w Europie próbuje walczyć Komisja Europejska, jednak pomimo „ostatecznych i nieprzekraczalnych” terminów spór nadal trwa i trwać będzie zapewne jeszcze długo.
